Zdrowie psychiczne według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) to stan pełnego, dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub zniedołężnienia. Pojęcie zdrowia psychicznego jest trudne do zdefiniowania, głównie ze względu na indywidualne cechy charakteru, temperamentu i przyjęte sposoby radzenia sobie ze stresem. 

Znakiem obecnych czasów jest nasilające się zjawisko chorób o podłożu psychosomatycznym, psychicznym.

Aktualnie największe zagrożenie dla zdrowia psychicznego Polaków stanowią:

– depresje,

– choroby związane ze starzeniem,

– zaburzenia alkoholowe i zaburzenia związane z uzależnieniami od innych środków psychoaktywnych, 

– choroby schizofreniczne i afektywne (zaburzenie nastroju).

Zwiększa się też liczba chorób o podłożu psychosomatycznym. Przyczyn tego stanu należy upatrywać w:

– szybko zmieniającej się rzeczywistości życia społecznego,

– problemach egzystencjalnych,

– trudnościach w sprostaniu oczekiwaniom otoczenia, 

– predyspozycjach osobniczych,

– długotrwałym oddziaływaniu czynników stresogennych.
Zaburzenia psychiczne stanowią jedną z ważnych przesłanek orzekania o niezdolności do pracy.

Pomoc dla osób z zaburzeniami psychicznymi realizowane jest w trzech obszarach:
– leczenie ambulatoryjne,
– leczenie szpitalne,
– usługi opiekuńcze, zasiłki, orzecznictwo poza rentowe, poradnictwo, rehabilitacja zawodowa i społeczna.